Day 4 Red Centre Safari

Vrijdag 2 mei. Ik wordt wakker in mijn swag van het gescharrel van Tamara en Sam die het kampvuur aansteken en water koken voor de koffie. En hoewel het vandaag eens niet hoeft, staan we toch weer vroeg op om de zonsopgang bij Mt Sounders te kunnen zien.

Dat vroege opstaan telkens is trouwens wel echt nodig. De afstanden zijn enorm en hoewel de nachten koud zijn kan de temperatuur overdag behoorlijk oplopen. Wat betekent dat je enerzijds wilt profiteren van de relatief lage temperatuur in de ochtend om bijvoorbeeld een wandeling te maken en anderzijds de maximale daglichtperiode wel moet gebruiken om simpelweg vóór donker op je eindbestemming aan te komen! In het donker rijden wordt echt afgeraden, de kans dat je wildlife doodrijdt is groot en het loslopende vee mag graag op het warme asfalt gaan liggen in de koude nachten...

Terug naar de sunrise bij Mt Sounders: in een woord magnifiek. Nog voor wij de zon zagen werd Mt Sounders in het licht gezet, "quand le soleil dit bonjour au montagne", dit was het helemaal. Tamara had nog een prachtig en ontroerende 'creational story', we zagen de spectaculaire Red Tailed Black Cockatoo, een op het oog gitzwarte vogel die bij take off en landing zijn staartveren spreid en dan ineens laat zien dat die knalrood zijn... en zo begon een prachtige dag op een heel bijzondere manier.

Vandaag gaan we naar de mighty West MacDonnel Ranges, we rijden eerst naar de Ormiston Gorge waar we de Ghost Gum Walk gaan doen. Het is geweldig mooi weer en na een flinke klim en dito afdaling zien we ineens aan de andere kant van de gorge een aantal Black Footed Rock Walibies! Als aapjes springen deze dieren over de rotsen, geweldig leuk om te zien. Er is een moeder met een 'joey' (jong) in de buidel, ze zit heerlijk tegen een rots geleund te genieten in de zon.

Beneden in de gorge aangekomen moeten we door de creek waden om aan de andere kant te komen, het eerste stuk is enkeldiep maar verderop komt nog een gedeelte en dan moeten toch echt de badpakken aan en de rugzakken héél hoog opgebonden worden! De watertemperatuur valt gelukkig niet tegen en we komen uit bij een heel plezierig strandje waar we lekker luieren en voor ons plezier gaan zwemmen. Wie had dat gedacht, zwemmen in de outback!

Na de lunch rijden we nog langs een Ochre Pit, waar de Aboriginals hun rode, gele en witte oker vandaan halen die zij gebruiken voor hun artwork en hun sacred ceremonies. Heel erg mooi qua kleuren, maar veel impossanter vind ik nog dat de verticale lagen ooit horizontaal waren.... Wat een krachten moeten dat geweest zijn, die deze aardlagen onder een hoek van 90 graden omhoog hebben geduwd!

En dan moeten we alweer afscheid nemen, nu van de 4-dagen gasten. Ruud en ik zijn de enige gasten die overblijven. Dan is Ralph een béétje overdone en dus gaan wij verder met een 4WD Landcruiser - met trailer voor de uitrusting. Over een geweldige dirtroad rijden we de middle of nowhere in. De 'campsite' in de Owen Springs Reserve is een lege plek met een vuurplaats. That's it. Geen stroom, geen water, geen toilet, he-le-maal niets. En geen tent, dus ook Ruud moet er vanavond aan geloven qua swag :-) Tamara en Sam koken ook hier weer een heerlijk maal op het kampvuur, we drinken nog een glas of wat en maken onze swags gereed voor een laatste nacht onder de sterren....