Back to Sydney...

Vrijdag 23 mei. Wanneer ik om 6.15 uur vanuit mijn bed het gordijn in de camper openschuif, zie ik de pelikanen op het strand in vergadering bijeen. We hebben heel wat stranden gezien, realiseer ik me... samen met Agnes Water is Crescent Head echt een van de mooiste plekken om wakker te worden! Ik zal het geluid van de oceaan 's nachts nog gaan missen, denk ik. Onze campingbuurman noemde het een 'spiritual place' en daar kan ik me iets bij voorstellen. Maar voor de minder zweverig aangelegden: de oceaan, het strand, de creek met de oude loopbrug daarover, de pelikanen, de vissers, de surfers... plaatje is wel compleet hoor! Voor het ochtendritueel is er gelukkig weer een koffietentje vlakbij en na de gebruikelijke flat whites zijn we om 7.45 weer op weg. Onze laatste echte trip!

Op weg naar de Pacific Highway komen we langs een veld met zeker 20 grazende kangaroos, een prachtig gezicht! De route daarna is helaas niet echt spannend, we rijden voornamelijk freeway (motorway) dus weinig uitzicht en weinig verrassingen. Alleen een gedeelte waarbij we zeker 3 grote rivieren oversteken doet me ineens heel erg denken aan Marsman: Denkend aan Australië zie ik brede rivieren... :-) Doordat we motorway rijden kunnen we wel in één keer tot vlak voor Sydney komen, zodat we morgenochtend echt nog maar een heel klein stukje te gaan hebben. Einddoel voor vandaag is Morisette, beetje oubollige campsite bij een dorp - sorry, 'stad' - waar niet zoveel te beleven valt. Voor de laatste keer boodschappen doen, voor de laatste keer koken in ons campertje... de weemoed slaat toe ;-)

Zaterdagochtend, nu echt alles voor het laatst. Afvalwater (grey water) lozen, drinkwater bijvullen, de porta-potty (black water) legen, koelkast leeg, tassen inpakken... We doen heel rustig aan maar om half 10 is echt alles gedaan en 'moeten' we gaan. Het laatse stuk motorway naar Sydney is onverwacht mooi om te rijden, aan weerszijden National Parks dus geweldige uitzichten. In de suburbs ineens zicht op de skyline van Sydney, mooi! Voordat we het weten zijn we er bijna, helaas niet via de Harbour Bridge maar via de tunnel (misverstandje met onze trouwe navigatiedame 'Truus') en dan is daar al het verhuurbedrijf - het is gedaan... Ruim 5.000 camperkilometers, bijna 3.000 treinkilometers en daar komen de safarikilometers en de vliegkilometers nog bij. Volgens mij hebben we best een stukje gereisd!

We nemen afscheid van onze camper, nemen een taxi naar het hotel (vlakbij het vliegveld) en het enige wat we nu nog 'moeten' doen is morgen naar huis vliegen. Maar eerst een zacht bed, een schone douche.... count your blessings!