Paradise lost, paradise found

Dinsdag 13 mei. Voor vandaag zoals gezegd een trip naar het Great Barrier Reef en Whitsunday Island op het programma. Helaas werd het nogal een teleurstelling.... Om te beginnen werkte het weer niet mee, veel wind en bewolking. Maar veel bepalender was de 'crew' aan boord van het schip, weinig klantvriendelijk en er duidelijk vooral op uit om geld te verdienen - niet om hun gasten een geweldige belevenis te bezorgen. A touristrap with an attitude - de enige die pluspunten kreeg was de chauffeur die ons ophaalde en weer afzette bij het caravanpark!

Dat gezegd hebbende, toch een impressie: over een onstuimige zee stuiterden we in een boot met 36 anderen naar de baai waar gesnorkeld zou worden. Eenmaal te water en te snorkel was er echter geen koraal te zien. Wel een stevige stroming, waardoor je vrij snel best ver van de boot afdreef. Dus teruggeploeterd naar de boot, waar we - al uitpuffend op het achterdek - te horen kregen dat we naar het eiland toe moesten zwemmen, dáár was het koraal. Maar voor ik kon besluiten om dat avontuur aan te gaan werden we al van het achterdek afgebonjourd want we namen te veel plek in.... Dan maar met het rubberbootje-met-glasbodem mee, op die manier zou ik wellicht nog iets van al dat moois kunnen aanschouwen. We waren echter nog geen 5 minuten op het water of het begon te regenen. De overige inzittenden vonden dat niet fijn en dus ging het rubberbootje terug naar het moederschip. Ik geloof dat ik nog net één struikje koraal heb gezien, maar zeker weten doe ik dat niet :-)

Daarna doorgevaren naar een andere baai waar we met de rubberboot aan land werden gebracht om een bushwandeling-met-gids te maken. Het kwam er op neer dat we een pad moesten volgen naar een lookout, waar een van onze crewmembers ongeveer voorlas wat er op de bordjes stond.... Maar ik moet toegeven: het uitzicht op Whiteheaven Beach was fantastisch! Al die tinten turquoise en dat helderwitte zand, prachtig! Daarna zijn we naar Whiteheaven Beach toegevaren, weer met de rubberboot aan land gebracht en daar werd voor ons een bbq-lunch gemaakt. Rondom de bbq-plek scharrelden heel wat leguanen, die wisten wat er op het menu stond blijkbaar! Ondertussen konden wij op het strand liggen of lopen of een beetje zwemmen. Helaas waren de snorkels niet meegekomen, want het krioelde van de visjes daar.

De lunch was heerlijk maar werd vrij abrupt afgebroken door stevige tropische stortbuien! Dus terug naar de boot, terug naar Airlie Beach, een illusie en 175 dollar armer, een nare smaak en veel sandfly-beten rijker. Paradise lost...

Woensdag 14 mei. Goed gebruik gemaakt van de uitstekende faciliteiten van onze camping in Airlie Beach, wasje gedaan om al het natte spul van de vorige dag weer schoon en droog te krijgen en rond 10 uur weggereden op weg naar Mackay. Bruce Highway rijdt prima, helaas bijna niet langs de kust maar het is wel een afwisselend landschap waar we doorheen rijden. Wel veel roadkill, dat blijft een rotgezicht, zo'n dode kangaroo ziet er toch anders uit dan een dode meeuw of een dood konijntje... Mackay lag slechts 150 km verderop dus we waren daar heel vlot, maar vervolgens hebben we daar nog 1,5 uur rondgereden op zoek naar de camping, naar de supermarkt, naar de bottleshop, naar een lunchplek.... Uiteindelijk vonden we het allemaal binnen een straal van 200 meter! Wel een beetje vreemde camping, voelde als een parkeerplaats en regen! regen! regen! Het hield maar niet op en is ook vrijwel de hele nacht doorgegaan.

Donderdag 15 mei. In de regen vertrokken maar op weg naar Marlborough klaarde het gelukkig op. Het suikerriet begint langzaam maar zeker plaats te maken voor een meer bossig en heuvelachtig landschap. Zelfs koala's gezien, stukje van de weg af, slapend boven in de gumtrees. We kwamen in Marlborough aan in de stralende zon en die heeft ons waarachtig de rest van de middag niet meer in de steek gelaten. Dus eindelijk eens lekker buiten een paar uur zitten lezen... Marlborough zelf is een piepklein plaatsje, dus veel meer valt daar niet over te vertellen :-)

Vrijdag 16 mei. Omdat het er op lijkt dat het weer alleen maar beter wordt naarmate we zuidelijker komen besluiten we vandaag door te rijden naar Agnes Water. Da's 330 km knallen over Bruce Highway en naarmate we ons doel naderen wordt het weer inderdaad steeds mooier! Strakblauwe lucht en een buitentemperatuur van 26 graden. En gelukkig worden alle verwachtingen ingelost, een camping pal aan zee, een ontbijt- en lunchcafé aan het strand, heerlijk weer.... we checken nog even de weersverwachting en besluiten dan om hier 2 nachten te blijven. Paradise found!